Warszawa 19115 - Miejskie Centrum Kontaktu

 „Warszawska Polityka Miejska Na Rzecz Społeczności LGBT+” (Deklaracja LGBT+) jest dokumentem, który powstał z inicjatywy i na podstawie programu samorządowego Stowarzyszenia Miłość Nie Wyklucza zajmującego się sprawami społeczności LGBT+ w Polsce we współpracy z czterema innymi warszawskimi organizacjami LGBT+.

Promowany był podczas wyborów samorządowych jesienią 2018 r.

W toku dalszych konsultacji zapisów uczestniczyli członkowie i członkinie Branżowej Komisji Dialogu Społecznego ds. Równego Traktowania oraz urzędnicy. Podpisaniem deklaracji rozpoczyna się wspólny proces wdrażania wypracowanych rozwiązań. 

• W obszarze bezpieczeństwa: reaktywacja hostelu interwencyjnego dla osób LGBT+ będących w trudnej sytuacji życiowej, zmuszonych do opuszczenia domu, stworzenie miejskiego mechanizmu zgłaszania, monitorowania przestępstw wynikających z homofobii i transfobii, jak też wzmocnienie działań antyprzemocowych w szkole. 

• W dziedzinie edukacji: edukacja antydyskryminacyjna i seksualna zgodnej ze standardami WHO, aktywne wspieranie nauczycieli, jak i otwartość na inicjatywy III sektora dotyczące spraw społeczności.

• W obszarze kultury i sportu: patronat prezydenta miasta nad Paradą Równości, stworzenie centrum kulturowo-społecznościowego dla osób LGBT+, wsparcie klubów sportowych skupiających osoby LGBT+.

• W obszarze pracy: podpisanie Karty Różnorodności i współpracy z pracodawcami przyjaznymi osobom LGBT+. 

• W obszarze administracji: rozszerzenie stosowania klauzul antydyskryminacyjnych w umowach z kontrahentami miasta. 

Deklaracja zakłada również powołanie w strukturach urzędu Pełnomocnika Prezydenta m.st. Warszawy ds. Społeczności LGBT+. 

• wśród prawie 2 milionów ludzi, którzy tworzą wspólnotę mieszkanek i mieszkańców Warszawy, nawet 200 tys. osób to członkowie społeczności LGBT+,

• blisko 70 proc. osób LGBT doświadczyło jakiegoś rodzaju przemocy na przestrzeni ostatnich dwóch lat. W przypadku nastolatków LGBT miejscem, w którym najczęściej spotykają się z agresją, jest szkoła (26 proc.), a sprawcami przemocy są inni uczniowie lub uczennice (19 proc),

• jedynie 26 proc. młodych osób LGBT zapytanych o to, czy czują się w pełni akceptowane przez swoje matki, odpowiedziało, że tak. W przypadku ojców wynik jest jeszcze gorszy – w pełni akceptujących ojców i sióstr ma jedynie 12 proc. badanych, tylko 9 proc. ma taką opinię o swoich braciach,

• to wszystko sprawia, że aż 70 proc. młodych osób LGBT uskarża się na ogromne poczucie osamotnienia, a blisko 70 proc. nastolatków LGBT ma myśli samobójcze, połowa zaś objawy depresji (dla porównania odsetek osób zmagających się z depresją dla ogółu społeczeństwa wynosi zaledwie 5 proc). 

Zgodnie z art. 32 ust 1 i 2 Konstytucji RP, „Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny”.

Zgodnie z art. Ust.1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej "Zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub światopogląd, opinie polityczne lub wszelkie inne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną”. 

Więcej o Deklarcji LGBT+ na stronie internetowej (otwarcie w nowym oknie)

Treść Deklaracji dostępna jest na stronie (otwarcie w nowym oknie)

Gabinet Prezydenta (otwarcie w nowym oknie)

Rzecznik Praw Obywatelskich w obronie deklaracji LGBT+ więcej informacji tutaj (otwarcie w nowym oknie)

Przydatne

Samodzielne Wieloosobowe Stanowisko Pracy ds Równego Traktowania (otwarcie w nowym oknie)

Karta czy deklaracja LGBT+?

Uprzejmie wyjaśniamy, że Prezydent m.st. Warszawy, w dniu 18.02.2019 r. nie podpisał karty, lecz dokument pt. „Warszawska Polityka Miejska Na Rzecz Społeczności LGBT+” (Deklaracja LGBT+). Jest ona dokumentem, który powstał z inicjatywy własnej organizacji pozarządowych zajmujących się sprawami społeczności LGBT+ w Polsce, przygotowanym i promowanym podczas wyborów samorządowych jesienią 2018 r. Podpisywany dokument zakłada zainicjowanie działań w kilku obszarach, które w opinii środowiska LGBT+ są szczególnie istotne: bezpieczeństwa, edukacji, kultury i sportu, administracji, a także pracy.

Czy mają Państwo opinię Rzecznika Praw Obywatelskich potwierdzającą, że zakładanie hostelu tylko dla osób o określonych preferencjach seksualnych nie jest dyskryminacją osób nie mających takich preferencji a potrzebujących wsparcia np. jako ofiary przemocy? Na jakiej podstawie prawnej została ona wydana? 

W dniu 25.02.2019 r. Pan Adam Bodnar – Rzecznik Praw Obywatelskich przesłał swoje wyrazy poparcia i gratulacje dla Prezydenta m.st. Warszawy za podpisanie deklaracji. Jak zauważa RPO: sytuacja osób LGBT+ w przepisach prawa krajowego od lat nie ulega zmianie, a jedynie polskie sądy coraz częściej skłonne są interpretować przepisy w sposób uwzględniający prawa osób LGBT+. Ze skarg obywateli, które otrzymuję w ramach swojej działalności, wyraźnie wynika jednak, że w większości obszarów życia osoby te nieustannie spotykają się z dyskryminacją, odrzuceniem, a nawet przemocą motywowaną uprzedzeniami. Należy więc postulować konieczne zmiany prawne, w tym zwiększenie ochrony osób pokrzywdzonych przestępstwami motywowanymi homofobią i transfobią, zwiększenie ochrony przed dyskryminacją poza obszarem zatrudnienia poprzez nowelizację ustawy o równym traktowaniu, czy też uzupełnienie podstawy programowej dla wszystkich typów szkół o treści dotyczące praw człowieka i edukacji antydyskryminacyjnej.”

I dalej pisze Pan Rzecznik: Samorządy powinny więc korzystać ze wszystkich dostępnych im w granicach kompetencji narzędzi, aby poprawić sytuację grup szczególnie narażonych na dyskryminację, w tym osób LGBT+. Wskazane przez Pana Prezydenta obszary działania, tj. bezpieczeństwo, edukacja, kultura i sport, praca oraz administracja, wydają się w pożądany i godny naśladowania przez inne samorządy terytorialne sposób, wyznaczać kierunki potrzebnych, realnych i osiągalnych zmian.

Jaki jest status prawny deklaracji?

Deklaracja jest rodzajem spostrzegania Warszawy przez Prezydenta m.st. Warszawy jako miasta dla wszystkich, z poszanowaniem każdego człowieka. Nie można zaklasyfikować jej zatem do żadnego z rodzajów dokumentów prawnych obowiązujących w m.st. Warszawie.

Czy dla Prezydenta m.st. Warszawy deklaracja jest dokumentem wiążącym?

Jest to zobowiązanie nie rodzące na obecnym etapie skutków prawnych, bądź finansowych dla miasta. Jednak należy podkreślić, że wszystkie akty prawne zobowiązują samorząd do walki z dyskryminacją i nierównym traktowaniem.

Kiedy wprowadzone zostaną Karty LGBT+ dla mieszkańców Warszawy?

Należy zdementować informacje o zamiarze wprowadzenia jakiejkolwiek „karty” LGBT dla mieszkańców. Obserwujemy w ostatnich dniach zamienne stosowanie pojęć „deklaracja” i „karta”.
W podpisanej przez Prezydenta m.st. Warszawy deklaracji nie pojawia się słowo „karta” i w żadnej części dokumentu nie zostały zawarte zapisy, stanowiące o wprowadzeniu
w Warszawie „Karty LGBT” dla mieszkańców.

Na jakiej podstawie Prezydent zamierza  wprowadzić do programu nauczania w warszawskich placówkach oświatowych „holistyczną edukację seksualną” opartą na standardach WHO, które nie są obowiązującym prawem ani też nie znajdują się w podstawie programowej ogłoszonej przez MEN?

Wszelkie działania edukacyjne, które będą związane z włączaniem do programu szkoły treści związanych z edukacją antydyskryminacyjną i przeciwdziałaniem przemocy oraz agresji odbywać się będą z poszanowaniem przepisów prawa oświatowego, a także autonomii szkół i nauczycieli. Respektujemy bezwzględnie zapisy prawa oświatowego dotyczące tworzenia szkolnych programów nauczania, programów wychowawczo-profilaktycznych, jak też roli rodziców w procesie ich powstawania. Już dzisiaj w podstawie programowej są zajęcia Wychowania do życia w rodzinie, są to zajęcia nieobowiązkowe dla uczniów.

Jakiej wysokości środki finansowe zaplanowano na realizację zapisów deklaracji?

W chwili obecnej nie zostały zaplanowane środki finansowe na wdrażanie zapisów wynikających z deklaracji, bowiem dopiero po procesie jej operacjonalizacji, będzie wiadomo jakiej wysokości środki i w jakich latach będą wydatkowane na realizację zapisów uzgodnionych w ostatecznym kształcie dokumentu. W przedmiotowe prace związane z operacjonalizacją zapisów deklaracji włączeni będą przedstawiciele organizacji pozarządowych, którzy byli zaangażowani w prace nad deklaracją oraz członkowie Branżowej Komisji Dialogu Społecznego ds. Równego Traktowania, ze strony urzędu natomiast właściwe merytorycznie biura.

Czy zapisy deklaracji dotyczą szkół poza Warszawą?

Zapisy deklaracji dotyczące edukacji to zbiór propozycji działań jedynie dla warszawskich szkół. Zdaniem strony społecznej warto wprowadzić elementy edukacyjne związane z włączaniem do programu szkoły treści związanych z edukacją antydyskryminacyjną i przeciwdziałaniem przemocy i agresji.

Czy miasto zamierza faworyzować niektórych kontrahentów uzależniając współpracę od wspierania przez nich środowiska LGBT?

Nie prawda. Taki zapis nie został sformułowany w dokumencie. Jednym z postulatów zapisanym w deklaracji jest rozszerzenie stosowania klauzul antydyskryminacyjnych. Taka klauzula, o treści: Najemca, personel Najemcy, a także wszelkie podmioty i osoby świadczące niezależnie usługi lub sprzedające towary w lokalu Najemcy nie mogą dopuszczać się działań lub zaniedbań noszących znamiona dyskryminacji pośredniej lub bezpośredniej, w szczególności ze względu  na takie cechy jak płeć, rasa, pochodzenie etniczne lub narodowość funkcjonuje na mocy zarządzenia nr 5923/2014 Prezydenta m.st. Warszawy w umowach najmu lokali należących do zasobów m.st. Warszawy od 2014 r. Deklaracja zakłada jedynie możliwość dopisania przesłanki dotyczącej orientacji seksualnej i rozszerzenia przedmiotowego zapisu na umowy dotacyjne, co zostało zrealizowane poprzez wpisanie stosownej klauzuli do wzoru umowy dotacyjnej oraz inne umowy, których stroną jest m.st. Warszawa.

Jakie korzyści i dobra ma nieść zdaniem Prezydenta realizacja deklaracji LGBT+ w zakresie konstytucyjnego prawa rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi poglądami?

Nie prawda. Deklaracja w żaden sposób nie koliduje z konstytucyjnym prawem rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnymi poglądami.

Czy do przedszkoli i żłobków będzie wprowadzana edukacji seksualna zgodna ze standardami WHO?

Standardy WHO to nie program lekcji - opisują one etapy rozwojowe dziecka zgodnie z wiedzą medyczną. Są zaleceniem dla rodziców, pedagogów i specjalistów, stosowanym w większości rozwiniętych państw świata. Nie ma kraju na świecie, w którym na etapie żłobków i przedszkoli do zajęć byłaby wprowadzana edukacja seksualna w jakiejkolwiek formie i nie jest to planowane w Warszawie. Tematyka wychowania seksualnego pojawia się w programie nauczania, zgodnie z podstawą programową MEN, dopiero w IV klasie szkoły podstawowej – jako wychowanie do życia w rodzinie. Podpisanie Deklaracji LGBT+ ma przede wszystkim na celu bezpieczeństwo i ochronę osób o orientacji LGBT przed przemocą i nienawiścią, zarówno ze strony rówieśników w szkole, jak i osób i organizacji stosujących mowę i czyny nienawiści. Mieszanie i mylenie kwestii tożsamości seksualnej i łączenie jej z pedofilią jest skandaliczne i niedopuszczalne.

Na czym ma polegać „aktywne wspieranie” tych nauczycieli, którzy będą protestować przeciwko rozstrzygnięciom kuratorium, rady pedagogicznej lub rodziców uczniów i wykorzystywać prowadzone przez siebie lekcje do promowania postulatów ruchu LGBT?

Nie prawda. W deklaracji nie znalazły się zapisy zapowiadające aktywne wspieranie nauczycieli, którzy będę protestować przeciwko rozstrzygnięciom kuratorium, rady pedagogicznej lub rodziców uczniów i nauczycieli promujących na lekcjach postulaty ruchu LGBT. Takie stwierdzenie jest manipulacją i wprowadzaniem opinii publicznej w błąd.

Jaka ma być rola latarników społecznych, o których mowa w deklaracji?

Ich rolą ma być zapewnianie poczucia bezpieczeństwa i ochrona uczniów o orientacji LGBT w szkole. Obecni już dziś w szkole pedagodzy i psychologowie, być może chętny nauczyciel zostanie wyposażony w wiedzę, np. w jaki sposób pomóc uczniom narażonym na przemoc motywowaną dyskryminacją.

Czy edukatorzy seksualni mający realizować koncepcje zawarte w deklaracji będą wywodzić się z organizacji reprezentujących środowisko LGBT? W jaki sposób i spośród kogo będą dobierani edukatorzy?

Szczegóły dotyczące operacjonalizacji, również w obszarze edukacji, są opracowywane na obecnym etapie. Jednocześnie chciałbym poinformować, że naszą pracę szkoleniową kierujemy głownie do nauczycieli, pedagogów, psychologów szkolnych oraz dyrektorów placówek oświatowych, którzy czuwają nad bezpieczeństwem dzieci. Nie planujemy żadnych nowych działań dla najmłodszych, bowiem treści dotyczące cielesności i seksualności człowieka pojawiają się w podstawie programowej od IV klasy szkoły podstawowej, czyli od 10 lat. Obecnie realizowany jest w Warszawie unikatowy w skali kraju i wyróżniający się w świecie projekt - Warszawska Sieć Pomocy Dzieciom, w ramach którego prowadzimy monitoring i przeciwdziałamy seksualizacji dzieci. Program funkcjonuje od 2010 roku. Dzięki inicjatywie udzielana jest kompleksowa pomoc dzieciom zagrożonym wykorzystywaniem seksualnym oraz ich rodzinom. Działania koncentrują się na ochronie najmłodszych przed krzywdzeniem, a także na zminimalizowaniu konsekwencji, jakie niesie ze sobą doświadczenie przemocy. W ramach Sieci, dzieci i ich rodziny wspierają specjaliści z 24. warszawskich poradni psychologiczno-pedagogicznych prowadzonych przez m.st. Warszawę oraz z 3. organizacji pozarządowych. Fundacja „Dzieci Niczyje” – obecna nazwa „Dajemy Dzieciom Siłę” jest  jednostką koordynująca działania Warszawskiej Sieci Pomocy Dzieciom. Placówki Warszawskiej Sieci zlokalizowane są w różnych dzielnicach Warszawy i oferują:

• diagnozę i interwencję w przypadkach podejrzenia wykorzystywania seksualnego dzieci,
• pomoc psychologiczną dzieciom wykorzystywanym seksualnie,
• wsparcie dla rodzin dzieci, wobec których doszło do wykorzystania seksualnego,
• pomoc dla rodziców, wychowawców, nauczycieli w sytuacjach podejrzenia
• o wykorzystywanie seksualne dzieci.

Kto i w jaki sposób będzie weryfikował doświadczenie i stan wiedzy edukatorów w zakresie edukacji seksualnej dzieci?

Odpowiedź zawiera się w odpowiedzi na poprzednie pytanie

Kto i na podstawie jakich źródeł będzie szkolił nauczycieli „latarników"?

Odpowiedź zawiera się w odpowiedzi na poprzednie pytanie

Czy „holistyczna edukacja seksualna" - zgodnie ze standardami WHO, na które powołuje się deklaracja - ma objąć przedszkola i najmłodsze dzieci w wieku szkolnym?

Nie prawda. Nie ma żadnych nowych działań dla najmłodszych, bowiem treści dotyczące cielesności i seksualności człowieka pojawiają się w podstawie programowej od IV klasy szkoły podstawowej, czyli od 10 lat.

Czemu służyć ma edukacja seksualna, którą „należy rozpoczynać przed 4. rokiem życia", a nawet „w momencie narodzin" ?

Nie prawda. Nie planujemy żadnych nowych działań dla najmłodszych, bowiem treści dotyczące cielesności i seksualności człowieka pojawiają się w podstawie programowej od IV klasy szkoły podstawowej, czyli od 10 lat.

Jakie cele mają zostać zrealizowane poprzez przekazywanie dzieciom w grupach wiekowych 0-4 i 4-6 lat informacji na temat „radości i przyjemności z dotykania własnego ciała, masturbacji w okresie wczesnego dzieciństwa"?

Nie prawda. Nie planujemy żadnych nowych działań dla najmłodszych, bowiem treści dotyczące cielesności i seksualności człowieka pojawiają się w podstawie programowej od IV klasy szkoły podstawowej, czyli od 10 lat.

Jakie cele mają zostać zrealizowane poprzez przekazywanie dzieciom w grupach wiekowych 0-4 i 4-6 lat treści związanych z „odkrywaniem własnego ciała i własnych narządów płciowych" oraz „wyrażaniem własnych potrzeb, życzeń i granic, na przykład w kontekście zabawy w lekarza"?

Nie prawda. Nie planujemy żadnych nowych działań dla najmłodszych, bowiem treści dotyczące cielesności i seksualności człowieka pojawiają się w podstawie programowej od IV klasy szkoły podstawowej, czyli od 10 lat.

Jakie cele mają zostać zrealizowane poprzez przekazywanie dzieciom w grupie wiekowej 6-9 lat informacji na temat „zadowolenia i przyjemności z dotykania w łasnego ciała (masturbacja/autostymulacja)"?

Nie prawda. Nie planujemy żadnych nowych działań dla najmłodszych, bowiem treści dotyczące cielesności i seksualności człowieka pojawiają się w podstawie programowej od IV klasy szkoły podstawowej, czyli od 10 lat.

Jakie cele mają zostać zrealizowane poprzez przekazywanie dzieciom wr grupie wiekowej 9-12 lat informacji na tematy o treści: ..pierwsze doświadczenia seksualne" oraz ”przyjemność, masturbacja, orgazm"?

Jak zauważono w poprzednich odpowiedziach wszelkie działania edukacyjne związane z włączaniem do programu szkoły treści związanych z edukacją antydyskryminacyjną i przeciwdziałaniem przemocy i agresji odbywają się z poszanowaniem przepisów prawa oświatowego oraz autonomii szkół i nauczycieli. W warszawskich szkołach respektowane są bezwzględnie zapisy prawa oświatowego dotyczące tworzenia szkolnych programów nauczania, programów wychowawczo-profilaktycznych, jak też roli rodziców w procesie ich powstawania. Propozycje samorządu m.st. Warszawy dotyczące praw człowieka korespondują z zapisami podstawy programowej kształcenia ogólnego.

Na czym ma polegać promowane w przetargach ogłaszanych przez miasto środowiska LGBT?

Nie prawda. Odnosząc się do zarzutu o promowanie środowisk LGBT czy jakichkolwiek innych środowisk w przetargach, uprzejmie wyjaśniamy, że taki zapis nie został sformułowany w dokumencie. Jednym z postulatów zapisanym w deklaracji jest rozszerzenie stosowania klauzul antydyskryminacyjnych. Taka klauzula funkcjonuje na mocy zarządzenia nr 5923/2014 Prezydenta m.st. Warszawy w umowach najmu lokali należących do zasobów m.st. Warszawy od 2014 r., a od 1 marca 2019 r. na mocy zarządzenia nr 339/2019 w umowach dotacyjnych zawieranych przez miasto. Deklaracja zakłada jedynie możliwość rozszerzenia przedmiotowego zapisu na inne umowy, których stroną jest m.st. Warszawa.

Jakie działania podjęto w kierunku utworzenia hostelu dla osób LGBT?

Utworzenie hostelu interwencyjnego dla osób LGBT+ doświadczających przemocy, zagrożonych bezdomnością oraz doświadczających trudnej sytuacji życiowej z powodu swojej orientacji i tożsamości płciowej w modelu wstępnie określonym w zapisach deklaracji wymaga przeprowadzenia pogłębionej analizy prawno-organizacyjnej. Głównie chodzi tu o wypracowanie modelu ośrodka, który w oparciu o model ekonomii społecznej, miałby zachowaną ciągłość i niezależność finansową. Tego typu praca przygotowawcza wymaga czasu i zaangażowania obu stron – urzędu i organizacji społecznych. Nie został jeszcze opracowany szczegółowy harmonogram, który pozwoliłby na podanie konkretnego terminu otwarcia hostelu.

Jakie organizacje uczestniczyły w pracach nad treścią deklaracji?

Wykaz organizacji uczestniczących w pracach nad wypracowaniem treści deklaracji znajduje się na stronie internetowej (otwarcie w nowym oknie)

Gdzie znajdę pełną treść deklaracji?

Projekt warszawskiego „Programu samorządowego dla LGBT+” opublikowany jest na stronie internetowej (otwarcie w nowym oknie) W opublikowanym projekcie programu opisane są obszary, wymagające w opinii autorów deklaracji podjęcia działań wraz z ich uzasadnieniem.

Ilu urzędników miejskich będzie zaangażowanych we wdrażanie zapisów deklaracji?

Dopiero po procesie szczegółowej operacjonalizacji deklaracji będzie wiadomo ilu urzędników będzie zaangażowanych w realizację jej zapisów. Należy jednak zauważyć, że dla części pracowników zaangażowanych w realizację zapisów deklaracji będzie to stanowiło jedno
z zadań. Większość działań podjętych w ramach wdrażanie deklaracji, będzie się zawierało w normalnych obowiązkach urzędników- dbanie o bezpieczeństwo, zapobieganie dyskryminacji itp.

Na czym mają polegać preferencje w zakresie wspierania kultury i klubów sportowych oraz przedsiębiorców i pracodawców zrzeszonych w „tęczowe sieci pracownicze”?

Intencją zapisów w zakresie kultury i sportu było zapewnienie równości w dostępie do oferty sportowej, czy też wspierania inicjatyw kulturalnych, jak ma to miejsce dotychczas.
W przypadku współpracy z przedsiębiorcami i pracodawcami chodzi natomiast o włączanie się w inicjatywy promujące różnorodność pracowników i walkę z dyskryminacją w zespołach pracowniczych, ze względu na jakąkolwiek przesłankę.

Z jakich badań i publikacji korzystano opracowując założenia deklaracji?

Przy pracach nad deklaracją korzystano z wyników badań zawartych w raporcie pt. „Sytuacja społeczna  osób LGBTA w Polsce”, oraz raportu Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej, pt. „ Homofobia i dyskryminacja z powodu orientacji seksualnej i tożsamości płciowej w państwach członkowskich UE”.

Czego dokładniej dotyczą standardy WHO w zakresie edukacji seksualnej, do których odniesienie znajduje się w deklaracji?

Edukacja seksualna w myśl standardów WHO, oprócz przekazania rzetelnej wiedzy medycznej uczy szacunku do tego, że są różne orientacje, różni ludzie. Uczy także wiedzy o tym, że nikt nie może dotykać drugiej osoby bez jej zgody i chęci, jak również, że i nam nie wolno dotykać nikogo w sposób niepożądany. Zalecenia zawarte w przedmiotowych standardach zostały zaś podzielone, o czym zapominają krytycy, na obszary: wiedza, umiejętności, postawy. Celem edukacji seksualnej jest zatem nie tylko przekazywanie wiedzy, ale także prewencja i nauka przeciwstawienia się niewłaściwym postawom innych ludzi – rówieśników względem siebie, bądź też dorosłych wobec dzieci.

Gdzie mogę uzyskać pomoc, gdy czuję się dyskryminowany?

Miasto Stołeczne Warszawa prowadzi obecnie zadanie: „Prowadzenie poradnictwa prawnego i wsparcia psychologicznego dla osób zagrożonych dyskryminacją lub jej doświadczających”, w ramach otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego z zakresu upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka lub swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji. W ramach tych działań można otrzymać bezpłatną pomoc w sytuacji zagrożenia dyskryminacją ze względu na jakąkolwiek z przesłanek. Realizatorami przedmiotowego zadania są m.in:

Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego "Pro Humanum" i Fundacja dla Somali  tel.:  22 403 32 03, ngo@prohumanum.org

Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego i Fundacja Otwarta Przestrzeń: tel.: 22 498 15 26 biuro@ptpa.org.pl

Stowarzyszenie Lambda Warszawa i Stowarzyszenie Interwencji Prawnej tel.: 22 621 51 65,  22 415 83 38 biuro@interwencjaprawna.pl, poradnictwo@lambdawarszawa.org

Na czym mają polegać warsztaty dla dzieci w trakcie tegorocznej parady równości?

Odpowiadając na pytanie dotyczące tzw. „warsztatów dla dzieci” w czasie tegorocznej parady równości uprzejmie wyjaśniamy, że miasto nie jest organizatorem parady, zatem to pytanie należałoby skierować do jej organizatora – Fundacji Wolontariat Równości.