Warszawa 19115 - Miejskie Centrum Kontaktu

Jednym z priorytetów w zakresie przeciwdziałania i reagowania na skutki zmian klimatycznych jest zapewnienie jak największej retencji wód opadowych i ich zagospodarowanie w miejscu gdzie powstają. Stolica przyjęła Program ochrony zasobów wody Warszawy – pięć z sześciu filarów to działania na rzecz retencjonowania wody.

I filar – dotacje na „małą retencję” (otwarcie w nowym oknie). Działania polegające na finansowaniu budowy urządzeń służących do zatrzymania i wykorzystania wód opadowych i roztopowych w miejscu ich powstania. Ich zastosowanie ogranicza gwałtowny odpływ wody z terenu nieruchomości, co przeciwdziała przesuszaniu terenów miejskich, ale też zapewnia odciążenie kanalizacji, zapobiegając lub minimalizując tym samym lokalne podtopienia.

II filar – obszary naturalnej retencji. Jeziora, rzeki, torfowiska, bagna czy tereny podmokłe są naturalnymi obiektami, które m.in. pełnią funkcję zatrzymania wody w środowisku. Chcąc zmniejszyć ilość wód odprowadzanych z terenu miasta, konieczne jest podjęcie działań w zakresie ochrony tych terenów. W trakcie realizacji jest projekt ochrony zagrożonych gatunków związanych z siedliskami wodnymi na terenie Warszawy. W jego ramach zostaną poprawione właściwości retencyjne wybranych terenów np. przez budowę zastawek, renaturyzację Kanału Piaseczyńskiego oraz linii brzegowej wybranych zbiorników wodnych na terenie 5 dzielnic: Bielany, Żoliborz, Śródmieście, Mokotów, Ursynów. Planowana jest budowa zastawek na rowach melioracyjnych w rezerwacie przyrody Las Kabacki oraz adaptacja zastawki w rezerwacie przyrody Morysin.

III filar – powierzchnie przepuszczalne. Tam, gdzie jest to możliwe miasto pozbywa się powierzchni nieprzepuszczalnych dla wody czyli np. asfaltowych czy betonowych, co sprzyja tworzeniu powierzchni biologicznie czynnych. Coraz częściej powstają także tzw. zielone torowiska.

IV filar – kanały miejskie. W celu przeciwdziałania skutkom suszy oraz zwiększeniu retencji wody w mieście zmienia się funkcję kanałów – z drenującej na nawadniającą. Z 29 zarządzanych przez miasto kanałów wyselekcjonowano sześć, na których zostaną założone urządzenia piętrzące i sterujące przepływem wód. W ten sposób, zamiast pozbywać się wody z miasta, retencjonuje się ją tam, gdzie powstaje. Wykonane zostały już prace na pierwszym z nich - Kanale Gocławskim. Dzięki spiętrzeniu wód w Kanale Nowa Ulga na terenie Stacji Pomp Gocław Bluszcze Przepompownia zwiększeniu uległa ilość wód prowadzonych korytem Kanału Gocławskiego w kierunku Balatonu, jeziorka Gocławskiego i jeziorka Kamionkowskiego. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie stałego poziomu wód w korycie Kanału Gocławskiego oraz stałego dopływu wód do akwenów wodnych oraz  zespołu zbiorników wodnych w Parku Skaryszewskim.

V filar – procedury planistyczne. Dokonując uzgodnień w zakresie zagospodarowania wód pochodzących z terenu planowanych inwestycji wskazywane są rozwiązania związane z zastosowaniem zielono-błękitnej infrastruktury oraz konieczność ograniczenia ilości wprowadzanych do odbiorników wód. Ponadto niedozwolona jest likwidacja istniejącej sieci hydrograficznej bądź ujmowanie otwartych koryt rowów, kanałów, cieków naturalnych w rurociągi. Jeszcze w tym roku rozpoczną się prace nad Kodeksem dobrych praktyk w procesie inwestycyjnym. Rekomendacja do jego stosowania będzie dotyczyć jednostek miejskich, deweloperów i indywidualnych inwestorów prywatnych.

Poza tymi działaniami, Zarząd Zieleni m.st. Warszawy zajmuje się utrzymaniem w należytym stanie technicznym koryt cieków i kanałów (ok. 130 km). Są one corocznie poddawane dwukrotnej konserwacji w celu zapewnienia właściwego stanu technicznego koryta. Jest to bardzo istotne z uwagi na to, że ich sprawne działanie jest gwarantem bezpieczeństwa mieszkańców.

Koryta cieków naturalnych i kanałów mają określone parametry techniczne i ograniczoną pojemność. Dlatego, w przypadku wystąpienia skumulowanych opadów deszczu następujących po sobie w krótkich okresach czasu może zdarzyć się, że woda wystąpi z koryt. Retencjonowanie wód w miejscu powstania oraz limitowany odpływ będzie gwarancją bezpiecznego odprowadzenia wód do odbiorników w okresie opadów deszczy. W okresie suszy zgromadzone zasoby wodne wykorzystane mogą być na potrzeby podlewania zieleni. Ponadto każdy zbiornik retencyjny w formie otwartej przyczynia się do wzbogacenia walorów krajobrazowych oraz zwiększenia różnorodności biologicznej.